Ik ben masochistisch Dat is een deel van wie ik ben. Het is iets dat ik niet zomaar kunt uitvlakken of negeren, natuurlijk zou ik dit met heel veel moeite wel kunnen doen maar bij mij leidt tot frustraties. Ik denk dat dit wel voor iedere massochist telt.

Het accepteren van een masochistische kant in mijzelf is niet het meest gemakkelijke. In onze maatschappij wordt pijn wordt vaak gezien als iets negatiefs terwijl voor een masochist pijn een dubbel begrip is. Pijn is pijn net als voor elk ander mens. voor mij is pijn een middel dat leidt tot een verdieping in het genieten of dat naar een hogere vorm van genot en soms zelfs extase leidt.
Maar niet elke pijn kan dit bewerkstelligen. Het is ook niet zo dat pijn op zich al kan leiden tot genot. Daarvoor is het dus van belang wanneer je masochistisch bent (of wanneer je een partner hebt met deze gevoelens) om te ontdekken welke vormen van pijn je naar positieve gevoelens leiden. Daar komt voor mij nog eens pijn dat wanneer ik lichamelijk gecorigeerd wordt wanneer ik iets niet goed doe. dus lijfelijk gestraft wordt dat ik dan beter funcioneer dan wanneer dit niet zou gebeuren.

Wellicht nog belangrijker is het om jezelf de ruimte te geven om te mogen genieten van pijn, respecteer je eigen gevoelens en behoeftes. Ze zijn niet vreemd, ze zijn een volledig natuurlijke behoefte die passen bij een masochistische kant. Wanneer je in staat bent voor jezelf toe te geven dat pijn iets met je doet, of de gedachte aan pijn iets met je doet, dan heb je daarmee al een drempel verlaagt voor jezelf om je masochistische kant te accepteren.
Iets dat minstens zo belangrijk is als het stukje respecteren en accepteren van je eigen gevoelens hierin is het stuk respect van je partner. Masochisme is niet het zoeken naar extremen, het is het voldoen aan een innerlijke behoefte. Wanneer iemand dit niet kan respecteren dan is er feitelijk geen respect voor jou als persoon, want je masochistische kant is slechts een onderdeel van al je veelzijdige kanten die je als uniek persoontje hebt.

Je vanuit je masochistische kant openstellen voor een ander kan een behoorlijk hoge drempel zijn, hiervoor is wederom dat stuk wederzijds respect en vertrouwen belangrijk maar vooral ook geborgenheid, veiligheid en warmte. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn met masochistische gevoelens die dit kunnen ervaren zonder gevoelens van geborgenheid en warmte echter ik denk dat voor de meesten dat stuk wel degelijk van belang is om voldoende basis te vormen waarin het veilig is je mee te laten gaan in je masochistische gevoelens.

Wanneer je niet in staat bent om te komen tot het stukje genot dan gaat het niet meer om masochisme, dan is het slechts het ondergaan van pijn (om welke reden dan ook).
Dit kan leiden tot andere vormen van genot of genoegdoening (denk aan het ondergaan van pijn vanuit een behoefte tot behagen van de Dominant bijvoorbeeld) maar voor mij ligt de grens daar waar pijn niet meer leidt tot genot.